میخواستم آخر فروردین از این یکماه بگویم ولی خب الان فرصتش پیش آمد. چقدر عوض شده ام من!!! خیلی!!! یعنی منی که همیشه برای غذا یک گزینه ساده انتخاب میکردم که وقتم گرفته نشود! حالا منویی انتخاب میکنم که واقعا آشپزخانه را بلبشو میکند و کنارش یک کتاب صوتی هم پخش میکنم و ریسه های روی کتابخانه اطراف کاکتوسها رو هم روشن میکنم و عشق می پاشم به غذایم و وقتم! من حتی یاد گرفته ام برای بازی و وقت گذرانی با بچه ها برنانه ریزی کنم و وقتی انجام شد دایره توخالیش رو صورتی رنگ کنم!
دقیقا یک روز قبل از سال تحویل در تنهایی اتاقم در محل کارم به برکت کرونا!!! یک برنامه ریزی اساسی کردم از روی چندمنبعی که در ماههای اخیر خوانده بودم. به خودم سخت نگرفتم خیلی سوسولکی لیست تهیه کردم و زمان های سوسولکی تری هم بهشون اختصاص دادم. بازی با اعداد و نمودار و درصد رو خیلی دوست دارم. اعداد سوسول برنامه ریزی ام در آخر سال یک غول میشد و خجسته ام بگویم یکماه اول رو فراتر از برنامه پیش رفتم!
خب بروم سر اصل مطلب! چقدر صبور شده ام! چقدر عجله ندارم! چقدر میفهمم الان حال دلم خوش نیست و این کار جدی رو رها کنم و بروم سراغ دلم! چقدر مسیر زندگی رو دوست دارم و هدف رو ول کرده ام! چقدر اما فهمیدم زمان از دست دادم سر اینکه فلان کار مهم بوده و کل روح و روان و جسمم رو فدایش کردم!
یکروز نشستم تعدادی از فیلم های کوچولویی پسرا رو زدم رو فلش دور هم نگاه کردیم و چقدر دلم برای اون روزها تنگ شد! روزهایی که اگر انصاف داشته باشم دائم الغر بودم از فرط کار و عدم تمرکز و نیاز بچه ها! حالا الویت اولم بچه ها هستن! تازه میفهمم خانواده ام برای من یعنی چه؟ چقدر نیاز به توجه و رشد داشته اند! نمی دانم رفتارم چقدر عوض شده که همسری هم اعتراف کرده اند!
و اما کرونا و قرنطینه!
راستش به قدری برای ما این دوران خوب پیش میرود که با همسری فکر میکردم چطوری کاری داشته باشیم که شکل زندگیمان به همین روش پیش برود! چقدر بد بود شکل زندگیم! بچه خواب و بیدار بدون صبحانه میرفت مهد! بهترین ساعات عمرش کنارش نبودم! ظهر که می آمدیم خانه من خسته بودم و اوی تنها جلوی تلویزیون! به اجبار وقتی ردیف میکردیم برای درست کردن شام و خورده و نخورده مسواک و بوس و لالا! الان ولی زندگی امان کیفیت دارد هیچ بخشش هم به ناز و نوازش پسرکم در تخت نمی رسد که خودش را لوس میکند! خولاصه که برای ما ساخته!
درباره این سایت